Ek wil iets sê, maar die enigste woorde wat in my
kop opkom begin met ‘n F, ‘n B of ‘n D.
Nie een van hulle regtig appropriate
vir ‘n dame om te gebruik nie (Daar is
natuurlik mense wat beweer dat ek nie ‘n dame is nie, maar “I beg to differ”!)
So ek sit
al vir dae lank en probeer om my gevoelens op papier te kry, maar ek bly haak
vas.
“Wat is
fout met jou?” vra ek myself.
“Ek weet
nie!” antwoord ek terug.
“Is jy nie
gelukkig nie?” vra ek.
“Ja, ek is”
antwoord ek weer.
“Nou wat is
dan fout?” Vra ek weer.
“My f…., my
maggies man. Ek sê dan : EK WEET NIE!!!”
“Jy is
eintlik ‘n baie bevoorregte mens, jy weet. Jy het soveel waarvoor jy dankbaar
moet wees. Eindelose moontlikhede is op jou horison. “
“Gaan jy
nou – wat eintlik EK is – ook begin met daardie nonsense?”
“Ja, ek
gaan. Die lewe het lanklaas so goed gelyk.”
“Ek weet. “
“Jy trek
een van die dae na ‘n nuwe woonstel toe!”
“Ek weet.”
“Een met ‘n
oond.”
“Ek weet.”
“Jy het jou
kar verkoop en jy beplan ‘n oorsese vakansie!!”
“Ek weet. “
“Dit gaan
‘n avontuur wees!”
“Ek weet. “
“Wanneer
laas het jy na die padkaart gekyk? Ek dink jy maak goeie vordering. Jy is besig
om ‘n moontlike nuwe rigting in te slaan, jy gaan moontlik op ‘n avontuur, jy
het die dinge waaraan jy so vasklou laat los, jy gaan jou horisonne verbreed!”
“ Het jy
gesien hoeveer keer gebruik jy die woord “moontlik”? En – ek het ophou skryf, want ek kry niks uit
nie. En ek dink en dink en dink – maar kom nie tot ‘n punt nie. Ek drink en
drink en drink en kom ook nie tot ‘n punt nie. Punt twee sê uitdruklik – Hou op
dink en luister na jou siel. Ek kry dit
nie reg nie.”
Ek het dit reggekry om vir 3 weke lank op te
hou dink. Ek het vir 3 weke lank elke liewe dag gehuil. En toe het ek weer
begin dink.
Ek is weer by die punt waar ek dink ek moet net ophou dink en weer begin
huil. Want dit was actually nogals lekker.
Ek gaan huil omdat ek nie eerste prioriteit in
iemand se lewe is nie.. Ek gaan huil omdat ek op vreemde “territory: is. Ek gaan huil omdat ek moeg is. Ek gaan
huil omdat ek onseker is. Ek gaan huil omdat ek bang is. Ek sal huil omdat almal rondom my babas het
en trou. Ek gaan huil omdat iets groots "moontlik" besig is om te gebeur. Ek gaan huil omdat daar buite ‘n unicorn is, skynbaar een met so ‘n
groot horing dat dit dit sy visie total en al verblind en hy nie kan sien as ‘n
meisie – totally worthwhile – voor hom staan nie.
Ek sal huil totdat ek klaar gehuil is.
En dan sal ek nog ‘n bietjie huil, net om seker
te maak dat ek klaar gehuil is.