Ek het van
jongs af ‘n onverklaarbare konneksie gehad met Charlie Brown.
Vandag weet
ek hoekom.
Ons is bang
vir geluk……….. ons is maan-mense.
Soms wonder
ek wat die doel van my depressie is. Is dit deel van my lewenspad - dat ek ander moet help? Of is dit maar dat
ek ‘n paar lesse as persoon moet leer. Soms raak vrèèslik deurmekaar en wonder
of alles ooit ‘n rede het?!
Ek weet
nie, maar vandag sal ek maar ‘n boodskap oordra wat dalk vir iemand iets in die
wye wêreld kan beteken.
Depressie
lysers, melanchoniese mense - die maan
mense - grawe dieper. Hulle ervaar intenser en meeste van hulle is oplettend en
analities. En hier kom ‘n groot probleem.
Die analitiese gawe het tot volg dat die maan mens al die aspekte van ‘n probleem kan
raak sien. Dit ly tot goeie “problem solving” (omdat jy die probleem – en die
oorsaak – herken). Goeie “problem solving skills” het 'n “control freak” tot volg
en dan het die probleem-oplosser self ‘n probeem geraak. (vat dit en maal dit met 100 en jy kry vir
Sheldon – The Boom Bang Theory!!)
Soms raak ons dan die pad ietwat byster en moed
hulp verkry.
Die meeste
algemene vorm van hulp kom in oorsteunings boodskappe soos “hou moed” en “jy
moet positief wees” Indien jy regtig so ‘n
persoon wil help moet jy daardie woorde NOOIT oor jou lippe uiter nie. Jy sal
die persoon tot selfmoord dreig. Jy laat
onmiddelik die persoon minderwaardig en negatief voel. (ons is hard genoeg op onsself, ons ken ons eie foute)
Ons maan
mense besef ons is nie sonskynkinders nie en ons lewe lank is ons afgespeel
teenoor die sonskyn-happy-go-lucky soort wat al ons lig gesteel het. (sonkynmense
is ietwat selfgesentreerd en stel hulle eie belange eerste. Die sonksynmense
dink ons maanmense wil soos hulle wees, maar eerlik: ons wil nie regtig nie.
Ons raak wel vies as ons weet dat ons beter weet – want ons luister en let op –
en die son dan wil kom skyn waar die maanlig nodig is)
Ons is ook
nie negatief nie. Ons het bewyse dat dit nie môre beter sal gaan nie. Ons het
dit lankal reeds analiseer en in ons (enorme) geheue liaseer.
Tweede fout
wat jy kan maak is om te probeer assosieer met die probleem. (as jy werklik
kan, sal jy wondere verrig, maar as jy dit pot mis sit, gaan daar ‘n woede
uitbarsting volg. Iets soos – “niemand verstaan my nie! Ek gaan bly sommer op
die maan!”)
Wat doen
mens om ‘n maanmens te help wat van sy of haar wentelbaan afgedwaal het?
Baie
eenvoudig.
Jy erken
die probleem. Dis al.
Ons het nie
simpatie nodig nie, want ons hou nie werklik van aandag nie. Ons het nie oplossings nodig nie – ons is die
problem solvers.
Dis hoekom
ek, en seker al die ander maanmeisies daar buite, unicorns soek!
Want dit
vat ‘n baie besondere wese om ‘n maanmeisie te verstaan.