Week 3 (jaaaaaa)

Week 3 is een groot donker kol. Ek kry dit nie in dae opgedeel nie. Daar was ‘n  begin , ‘n middel en ‘n einde.

Dit het begin met ‘n brastrap wat tydens ‘n bootcamp breek. Wat ‘n ongemaklike affêre!  As al die gehop en geskud die bande laat breek, kan jy jouself indink hoe dit skud en skommel sonder die bande.  Dan is dag een van week drie Boss’s  Day! Ek laat weet my baas 'geluk' waar hy met sy alie by die see sit. Hy sê ons kan koek koop. Ek sê 'nee dankie'.  Dit maak nie vir my sin nie, want hy is mos eintlik die een wat koek moet kry? Ek vertel die klomp by die werk en hulle is vies vir my omdat ek die koek bedank het. En niemand doen niks om dinge vir my  – die waarnemende baas -  makliker te maak nie.

Die jamroltjies is die geel papiertjies roep my op my naam. Die faksmasjien breek, die internet konk in, en almal roep my naam. Ek moet orals luister, besluit, sê, help. Ek wil mal raak. Ek begin my speelgoed bietjies-bietjies uit my cot gooi.

Die dom mense by die staatsinstansies dryf my sò die mure uit dat ek my ou spreekwoordelike cotjie, uitmekaar pluk, skop en dan aan die brand steek. En toe slaat dit my – OH YES. PMS!

Teen Donderdag – dag 4 van week 3 – gee ek toe onder die druk en bestel die koek. En daar polish ek een huge sny kaaskoek met smaak. Eers nadat ek dit opgeëet het onthou ek dat ek mos eintlik dieet. Terug is ek – daar onder in die jammerkrygat. Hoe vergeet ‘n normale mens dat sy op ‘n dieet is?!

En bootcamp raak nie makliker nie. Nee, dit raak moeiliker. Teen Saterdag – Dag 6 van week 3 – is ek moedeloos verby. Ek gee my weereens oor aan wyn, tripple decker pizza en laastens ‘n stukkie chocolate koek.

Die laaste dag van week 3 is ek in zombie-mode. Dinge verloop sò nie volgens plan nie.

Ek het ‘n probleem. Sonder ‘n oplossing

HELP!!!

(PS: het ek dalkies vergeet om te noem dat ek êrens deur die loop van die storietjie, die jamroltjies met die geel papiertjies opgeëet het?)