Sunday, 2 October 2011

oor vreemde fairytales


‘n Uiters abstrakte en vreemde fairytale speel af toe Steve Hofmeyr Janine vra om te trou. ‘n Fairytale het ‘n paar faktore nodig wat dit onderskei van ‘n gewonde storie en hulle s’n het toevallig alles (en nog meer)

‘n Ryk prins, Steve.
‘n Arm diensmeise , Janine.
‘n Heks – dubble rolverdeleing aan Janine, sy moes afterall ‘n huwelik laat kelder in Steve se lewe. 
‘n Fairy godmother – Natasha (ek’s ‘n huge fan) en ook die skrywer van ‘n geboek getitel, Sprokie.

Die faktor van onmoontlikheid.
Die faktor van wat-dit-mag-vat-vir-hoe-lank-dit-mag-vat-vir-jou-sal-ek-wag.

O ja, amper vergeet ek die kasteel.

Ek, die eens ewige soeker na ware liefde, die anti-romantikus, maar vurige fairytale-ikus, het na jare se sielewroeging binne in ‘n huwelik, besluit dat ek tog ook ‘n fairytale ending wil hê. En as ek dit nie kan kry nie, ek bereid is om te settle vir ‘n lewe op my eentjie – alleen, gelukkig en tevrede.

Soms dink ek, na ‘n lang dag,  dat dit lekker sou gewees het om ‘n glas wyn met iemand te deel. As ek reën ruik, soek ek iemand om te vertel. Soms weer, na ‘n ander lang dag, val ek op my bank neer. Dankbaar dat daar nie ‘n langgesig siel is wat my honger sit en aanstaar vir ‘n bord kos nie.

Daar is nie ‘n prins in my lewe nie, ook nie ‘n heks nie. Ek het ‘n vermoede my fairygodmother  is op ‘n sabbatsjaar in Frankryk , neem croissant-maak klasse en drink bubbly by die liters.

Dis ek, die arm prinses,  en die faktore van ontmoontlikheid en wat-dit-mag-vat-vir-hoe-lank-dit-mag-vat-ek-sal-vir-jou-wag.  En prinsessie is nou bietjie moeg vir daardie twee faktore.

Die tyd voel reg om te settle vir my lewe op my eentjie. My eie drome najaag, het ek ontdek, is nogal ‘n amazing feeling. Om besluite te neem sonder om ‘n ander party in gedagte te neem, amper nog beter. Om stiles te geniet, eenvoudig ‘n Mastercard momentpriceless.

Wat die prins en die fairy godmother gaan vind as hulle eendag teruggewals kom in my lewe, weet ek nie. Dalk ‘n selfsugtige prinses en die heks se nuwe BFF.

Soms, bitter selde, vliet daar ‘n gevoel deur my, dat die onmoontlike moontlik is, die onbereikbare bereikbaar, en dat alle stories, mits jy dit wil hê en daarin glo, ‘n fairytale ending het.

(Naskrif: Ek is nie arrogant genoeg om te dink dat hierdie blog ooit die ore en oë van Steve, Janine en die media gaan bereik nie, maar sal dit tog against all odds, gebeur wil ek dit duidelik maak dat dit nie my bedoeling is om enige iemand in ‘n slegte lig te stel nie, maar eerder ‘n klein bietjie jaloesie is, omdat Janine tog, na baie jare, geluk gevind het. En verder is dit gedagtes van my persoonlik self en mag nie kopiëer of publiseer word sonder my toestemming nie. O ja en dat dit ‘n vryland is – met mense regte – en almal mag sê wat hulle wil.)